بررسی جرم محاربه و مجازات آن:

بررسی جرم محاربه و مجازات آن: محاربه یکی از جرایم حدی است که توسط شارع مقدس برای آن مجازات پیش بینی شده است. این جرم مبتنی از سوره مبارکه مائده می باشد که در آیات 33 و 34 سوره به آن اشاره شده است. مجازات این جرم به لحاظ حدی بودن آن قابل تغییر نبوده و تحت شرایطی می توان مورد عفو عمومی و بخشش قرار گیرد.

مفهوم محاربه :

در قانون مجازات اسلامی ایران جرم محاربه در ماده 279 آن قانون تعریف شده است. مـحاربه عبارت است از کشیدن سلاح به روی مردم به قصد جان و مال یا ناموس آنها به این شرط که موجب ناامنی در محیط گردد. ماده 279 قانون مجازات اسلامی در ادامه تعریف این جرم اشعار می دارد: چنانچه کسی با انگیزه شخصی به روی یک یا چند نفر اسلحه بکشد و عمل او فاقد جنب عمومی باشد، یا اینکه مرتکب به لحاظ ناتوانی موجب سلب امنیت نگردد، محارب نخواده بود.

نکات کلیدی جرم محاربه از نظر وکیل کیفری:

  • اولین نکته ای که در این عنوان مجرمانه باید از نظر مقام رسیدگی کننده مورد بررسی قرار گیرد، رفتار فیزیکی مرتکب خواهد بود. که بصورت فعل مثبت بوده و با کشیدن سلاح اعم از سلاح سرد یا گرم ، بروی مردم جهت ایجاد ناامنی خواهد بود.
  • کشیدن سلاح با انگیزه شخصی بروی دیگران را نمیتوان محـاربه دانست و مرتکب را با این عنوان مجرمانه تحت تعقیب و مجازات قرار داد.
  • همانظور که ماده 279 قانون مجازات اسلامی بیان می نماید، کشیدن سلاح باید با هدف و قصد ایجاد ناامنی صورت گیرد.
  • متعاقب کشیدن سلاح به روی مرتکب ، باید ناامنی در عموم و اشخاص موجود در محیط ایجاد گردد. بنابراین کشیدن سلاح بر روی عموم بدون ایجاد ناامنی یا ناتوانی مرتکب در اثر استفاده از اسلحه و متعاقباً عدم ایجاد رعب و وحشت ، موجب خروج رفتار مرتکب از این عنوان مجرمانه خواهد بود.
  • عنصر روانی جرم محاربه که مانند دیگر جرایم از ارکان اصلی تحقق جرم است. ، در این جرم هدف و انگیزه مرتکب جهت ایجاد رعب و وحشت در عموم نه شخص یا فرد خاصی می باشد. یا اینکه مرتکب به قصد جان و مال یا ناموس مردم اقدام به کشیدن اسلحه کند و در نتیجه فعل او ، میان اشخاص رعب و وحشت ایجاد کند. با این تفاسیر اگر انگیزه فرد شخصی باشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد، نمی توان رفتار مجرمانه او را محاربه دانست. هر چند فعل او با عنوان دیگری قابل تعقیب و مجازات باشد.

مصادیق جرم محـاربه:

در قوانین جمهوری اسلامی مصادیقی از این جرم بیان شده است . مانند راهزنان و قاچاقچیان و سارقانی که با کشیدن اسلحه موجب سلب امنیت می شوند.

مجازات جرم محاربه:

مـحاربه یکی از جرایم حدی است که برای آن چهار مجازات در نظر گرفته شده است و نمی توان خارج از این چهار نوع ، مجازات دیگری برای مرتکب تعیین نمود.
البته اینکه کدام مجازات برای مرتکب در نظر گرفته شود، با توجه به میزان عمل مرتکب و اثرات ایجاد شده از فعل او، به اختیار قاضی رسیدگی کننده بوده . قاضی می تواند یکی از چهار مجازات را برای مرتکب در نظر گیرد. این چهار نوع مجازات عبارت است از:

  1. اعدام.
  2. صلب یا همان به صلیب کشیدن مجرم.
  3. قطع دست راست و پای چپ مجرم.
  4. نفی بلد ، به این معنا که مجرم باید بدون داشتن مراوده و رفت و آمد به شهری دیگر تبعید گردد. ناگفته نماند، مدت نفی بلد نمی تواند از یک سال کمتر باشد. و تا زمانی که مجرم توبه نکند این مدت ادامه می یابد. جهت اخذ مشاوره از وکیل پایه یک دادگستری با ما تماس بگیرید. تماس با ما : 09127246413

توبه مرتکب و تاثیر آن در میزان مجازات او:

همانگونه که بیان شد ، محاربه یکی از جرایم حدی است . لذا بجهت اینکه میزان مجازات به وسیله شارع تعیین شده است، تغییر آن امکانپذیر نیست. اما توبه مرتکب قبل از دستگیری و تسلط به او، موجب سقوط مجازات خواهد شد.
تماس با ما جهت اخد مشاوره و دریافت نوبت ملاقات حضوری: 09127246413

نکاتی در خصوص الزام به تحویل مبیع:

نکاتی در خصوص الزام به تحویل مبیع: دعوی الزام به تحویل مبیع یکی از دعاوی حقوقی بوده که ممکن است در نتیجه عقد بیع به وجود آید. گاهی پس از انعقاد عقد بیع، فروشنده از تحویل مبیع خودداری می نماید. در این حالت خریدار می تواند از طریق طرح دعوی حقوقی، فروشنده را ملزم به تحویل مبیع کند.

نحوه طرح دعوی الزام به تحویل مبیع:

هر گاه عقد بیع صحیحی منعقد شده باشد، در صورت امتناع فروشنده از تحویل مورد معامله به خریدار، خریدار می تواند به طرفیت فروشنده دعوی حقوقی مطرح نماید. و فروشنده را ملزم به تحویل دادن مبیع کند.
بهتر است قبل از طرح دادخواست از مشاوره یک وکیل حقوقی بهره مند شوید تا راهکار مناسب را در اختیار شما قراردهد.

نـکاتی در خصوص دعوی الزام به تحویل مبیع:

  • این دعوی غالباً به طرفیت فروشنده مطرح می گردد.
  • برای طرح دعوی ، الزامی به وجود قرارداد رسمی نیست و خریدار می تواند با وجود مبایعه نامه عادی نیز فروشنده را ملزم به تحویل مبیع نماید.
  • دادگاه رسیدگی کننده به این دعوی با توجه به منقول یا غیر منقول بودن مبیع فرق خواهد داشت. اگر مبیع مال غیر منقول مانند ملک باشد، دادگاه صالح همان دادگاه محل استقرار ملک خواهد بود. در غیر این صورت دادگاه صالح می تواند دادگاه محل وقوع عقد یا دادگاه محل اقامت خوانده دعوی باشد.
  • رای صادر شده در خصوص این نوع از دعوی قابلیت اجرایی دارد. به این معنا که بعد از قطعی شدن رای به نفع خریدار، نسبت به رای اجراییه صادر می شود. و با ابلاغ اجراییه به فروشنده و امتناع او از تسلیم مبیع، مامورین اجرا، رای را اجرا نموده و مبیع را به خریدار تسلیم می نمایند.
  • در برخی اوقات مبیع در تصرف شخص ثالث می باشد، چنانچه شخص ثالث دلیل و مدرکی مبنی بر اینکه نسبت به مبیع دارای حق می باشد، ارائه ندهد، رای اجرا می گردد. اما در حالتی که شخص ثالث و متصرف مبیع، مدارکی مبنی بر داشتن حق نسبت به مبیع ارائه دهد. ، به او یک هفته مهلت داده می شود تا به دادگاه مراجعه نماید. در صورتی که بعد از گذشت پانزده روز از تاریخ مهلت، دستوری مبنی بر توقف عملیات اجرایی صادر نشود، عملیات اجرا ادامه می یابد و مبیع به خریدار تحویل داده می شود.

مشاوره با وکیلانه:

هر چند سعی شد به صورت مختصر نکات طرح دعوی الزام به تحویل مبیع قید گردد. لیکن بهتر است قبل از هر گونه اقدامی از تجربیات و مشاوره یک وکیل پایه یک دادگستری بهره مند شوید.
تماس با ما جهت مشاوره: 09127246413

نکاتی در خصوص اعتراض ثالث نسبت به توقیف ملک:

نکاتی در خصوص اعتراض ثالث نسبت به توقیف ملک: گاهی اوقات  ملکی در اجرای دستور دادگاه یا رای دادگاه توقیف می شود. ممکن است شخصی نسبت به ملک بازداشت شده دارای حقی باشد . درچنین مواردی که توقیف و بازداشت ملک موجب ورود ضرر یا تضییع حق دیگری می شود، آن شخص می تواند، با طرح دادخواست حقوقی نسبت به توقیف ملک اعتراض کند.

اعتراض ثالث و نحوه طرح آن:

اعـتراض شخص ثالث نسبت به توقیف ملک ، بصورت دادخواست مطرح می شود. به طور مثال: ممکن است شخصی ملکی را بصورت مبایعه نامه عادی از دیگری خریداری کند. و قبل از انتقال سند رسمی ملک به نام خریدار، یکی از طلبکاران فروشنده ملک را بازداشت کند. در این حالت خریدار باید به توقیف انجام شده با این عنوان حقوقی ، معترض و دادخواست مطرح کند.

-نکاتی در خصوص اعتراض ثالث اجرایی:

  • بهتر است قبل از هر گونه اقدامی ، با یک وکیل متخصص ملکی مشورت نمایید.
  • دادخواست به طرفیت طرف هایی که اجراییه را صادر نموده اند و موجب توقیف ملک شده اند مطرح می گردد.
  • رسیدگی به این دعوی در صلاحیت دادگاهی است که حکم یا دستور توقیف ملک را صادر کرده است.
  • چنانچه دادگاه شخص ثالث را محق بداند و رای به نفع او صادر نماید، رای صادر شده،  نیاز به صدور اجراییه نداشته و با صدور آن ، اجرای رای قبلی متوقف می شود.
  • اگر دلیل معترض، سند رسمی یا حکم قطعی باشد  که تاریخ آن مقدم بر تاریخ توقیف بود، معترض برای اثبات ادعای خود نیاز به ارائه دلیل دیگری ندارد.
  • هر چند دعوی اعتراض ثالث اجرایی از نظر شکلی مانند دیگر دعاوی باید مطرح شود؛ اما برای رسیدگی به آن نیاز به رعایت تشریفات رسیدگی نیست. پس دادگاه می تواند به این دعوی به هر نحوی که بخواهد و بدون رعایت تشریفات، رسیدگی کند.
  • این دعوی می تواند برای توقیف و بازداشت ملک بجهت صدور قرار تامین خواسته نیز مطرح گردد.

مشاوره با وکیلانه:

جهت دریافت اطلاعات از نحوه طرح دعوی و پیگیری پرونده توسط وکیل پایه یک دادگستری با ما تماس حاصل فرمایید.

تماس با ما: 09127246413

اخذ به شفعه به چه معناست؟

اخذ به شفعه به چه معناست؟ اخذ به شفعه یک اصطلاح حقوقی است که ممکن است در مورد املاکی که دارای دو مالک باشد، اعمال شود. ممکن است شاهد این موضوع بوده اید که یکی از دو شریک ملک، بدون اذن و اجازه دیگری سهم مشاعی از ملک خود را به شخص ثالثی فروخته است. در این موارد اگر شریک دیگر نخواهد شخص ثالث را به عنوان شریک جدید بپذیرد، باید از حقی که قانونگذار برای او قائل شده است استفاده کند. این حق اصطلاحاً حق شفعه نام دارد و صاحب این حق را شفیع می نامند.

اعمال حق شفعه به چه صورت است؟

همانطور که گفته شد، هر گاه ملکی بین دو شریک ، مشترک باشد. و یکی از شرکا سهم الشرکه خود را به ثالثی بفروشد ، شریک دیگر می تواند مبلغ معامله را به شخص ثالث پرداخت کند و سهم فروخته شده را به تملک خود در آورد.
قانونگذار برای اعمال این حق شرایطی را مقرر نموده است که در صورت نبودن هر یک از این شروط، شریک نمی تواند از حق شفعه استفاده کند. این شرایط عبارت است از:

  • حـق شفعه صرفاً در مورد املاک اعمال می شود. همچنین شریک باید سهم الشرکه خود را در قالب عقد بیع به دیگری انتقال دهد. در غیر این صورت حق شفـعه برای شریک دیگر بوجود نخواهد آمد.
  • صرفاً ملک دارای دو مالک باشد نه بیشتر از دو نفر.
  • مال مشترک باید قابل تقسیم باشد.

نکاتی در خصوص حق شفعه:

  1. این حق قابلیت به ارث رسیدن را دارد. به این معنا که چنانچه صاحب حق شفعه فوت کند ، این حق به ورثه او می رسد، مشروط بر اینکه تمام ورثه این حق را اعمال کنند.
  2. اگر یکی از دو شریک بخشی از سهم خود را به شخص ثالث بفروشد، باز هم شریک دیگر می تواند از این حق استفاده کند.
  3. فلسفه اِعمال حق شفعه ، جلوگیری از شراکت شریک ناخواسته می باشد.
  4. هر گاه دو نفر در آپارتمانی شریک باشند، و یکی از شرکا سهم خود را بفروشد، شریک دیگر نمی تواند از حق شفـعه استفاده کند. چرا که آنها تنها در اعیانی ملک شریک هستند و ممکن است عرصه ملک بیش از دو شریک داشته باشد. اما در صورتی که کل یک ساختمان دارای دو شریک باشد، فروش سهم الشرکه یکی از شرکا، موجب ایجاد این حق می گردد.

نحوه طرح دعوی و اِعمال حق شفعه:

شریکی که دارای حق شده است می تواند با اعلام اِعمال این حق به خریدار، مبلغ ثمن معامله را به او بپردازد. در صورتی که خریدار از دریافت مبلغ معامله خودداری کند، باید از طریق دادگاه مبلغ معامله را به حساب معرفی شده از طرف دادگاه واریز نمود. جهت جلوگیری از هر گونه مشکل در آینده بهتر است اعمال شدن این حق از جانب دادگاه تایید گردد.

مشاوره با وکیلانه:

جهت کسب اطلاع از عنوان دادخواست حقوقی جهت تایید این حق و اخذ مشاوره از وکیل پایه یک دادگستری با ما تماس حاصل فرمایید.
تماس با ما : 09127246413