نکات مهم فرجام خواهی از رای

نکات مهم فرجام خواهی از رای با وکیلانه : در امورحقوقی، اصل بر این است که تمام آراء صادر شده از دادگاه قطعی بوده و قابل اعتراض و تجدید نظر خواهی نباشد؛ مگر آرایی که در قوانین حقوقی از آنها نام برده شده. با این توضیح آراء و احکامی که در قانون قید شده، قابل اعتراض در مرجع بالاتر یعنی دادگاه تجدید نظر است. بر خلاف امور کیفری که مرجع اعتراض به یک سری از جرایم دادگاه تجدید نظر و در مورد برخی از جرایم دیوان عالی کشور می باشد.، مرجع اعتراض به کلیه دعاوی حقوقی، دادگاه تجدید نظر خواهد بود. با توجه به اینکه نکات تجدید نظر خواهی از آرا در مبحثی جداگانه مورد بررسی قرار گرفته . لذا در این مقاله از تکرار مکررات پرهیز میکنیم . جهت خواندن مطلب اعتراض به آراء حقوقی کلیک کنید.

در ابتدا مفهوم فرجام خواهی از آراء توسط وکیل حقوقی را بیان میکنیم و سپس آراء قابل فرجام خواهی را به تفصیل توضیح خواهیم داد.

مفهوم فرجام خواهی:

فرجام خواهی یکی از طرق فوق العاده شکایت از رای بوده که توسط دیوان عالی کشور مورد رسیدگی قرار می گیرد. البته این به معنای رسیدگی مجدد در ماهیت موضوع توسط دیوان عالی کشور نیست. بلکه در روش فرجام خواهی ، دیوان عالی کشور بررسی می کند که آیا رای مطابق با موازین شرعی صادر شده است یا خیر. بنابراین حتی اگر رای صادره مطابق با موازین شرعی صادر شده باشد؛ اما بر خلاف مقررات قانونی باشد، رای مورد اعتراض، توسط دیوان عالی کشور نقض نخواهد شد.

آراء قابل فرجام خواهی کدامند؟

همانظور که پیش تر گفته شد، اصل بر قطعی بودن آراء بوده و اعتراض به رای تنها در صورتی امکان دارد که قانونگذار پیش بینی کرده باشد. آراء قابل اعتراض در مرحله تجدید نظر در ماده 331 و 332 قانون آیین دادرسی در امور مدنی پیش بینی شده است. اگر رایی قابلیت تجدید نظر خواهی داشته باشد و به آن اعتراض شود، پس از رسیدگی در دادگاه تجدید نظر، آن رای قطعی بوده و دیگر نمی توان نسبت به آن اعتراض نمود. مگر در مواردی محدود، مانند اعاده دادرسی نسبت به رای یا موضوعاتی که قابلیت رسیدگی بصورت سه مرحله ای را دارد.

بطور کلی موضوعات قابل فرجام خواهی به دو دسته قرارها و احکام تقسم بندی می شود. همچنین احکام ها و قرار های قابل فرجام خواهی به دو دسته :1- احکام و قراری که در مدت تجدید نظر خواهی به آن اعتراض نشده است.2- احکام و قراری که مورد اعتراض در مرحله تجدید نظر قرار گرفته و از دادگاه تجدید نظر صادر شده، تقسیم می شود.

پیش از ذکر احکام و قرارهای قابل فرجام ، تفاوت حکم و قرار را توسط وکیل پایه یک دادگستری بیان می نماییم.
چنانچه رای دعوا تمام ویژگی های زیر را داشته باشد حکم و در غیر اینصورت قرار نامیده می شود.

• از دادگاه صادر شود.
• در مورد اختلاف ایجاد شده بین چند نفر اصحاب دعوی باشد.(اصطلاحاً در مورد امور ترافعی باشد)
• دادگاه وارد ماهیت امر شود و به موضوع اختلاف رسیدگی کند.
• در خصوص موضوع اختلاف تعیین تکلیف کند.

حال با این توضیح احکام و قرارهایی که قابل فرجام خواهی هستند را ذکر می کنیم .

احکام و قرارهایی که بواسطه عدم اعتراض و تجدیدنظرخواهی قطعی شده اند.

احکام :

1. احکامی که میزان خواسته آنها بیشتر از دو میلیون تومان باشد، چنانچه خلاف شرع صادر شده باشند می توان نسبت به آنها ظرف مهلت بیست روز از تاریخ انقضای تجدیدنظرخواهی، تقاضای فرجام خواهی کرد.
2. کلیه احکام صادر شده با موضوعات نکاح-فسخ نکاح- طلاق-نَسَب –حجر- وقف- ثلث- تولیت. در صورتی که در مهلت مقرر از آنها تجدیدنظر خواهی نشود، قابل فرجام خواهی هستند.

قرارها:

قرار هایی که اصل موضوع آن قابل فرجام خواهی باشد و از دادگاه صادر شوند، نیز پس از انقضای مهلت تجدیدنظر، قابل فرجام خواهی هستند. این قرارها عبارت است از: قرار ابطال یا رد دادخواست- قرار سقوط دعوی یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوی.

احـکام و قرارهایی که به آنها اعتراض شده و از دادگاه تجدیدنظر صادر شده است.

احـکـام :

حکم راجع به موضوعات: نکاح – فسخ نکاح-نَسَب- طلاق-وقف و حَجر.

قـرارها:

قرار ابطال یا رد دادخواست- سقوط دعوی و عدم اهلیت یکی از طرفین دعوی، به شرط آنکه از دادگاه تجدید نظر صادر شده باشند.

مشاوره حقوقی با وکیلانه:

مباحث مربوط به قواعد شکلی دعاوی حقوقی، آنچنان پیچیده است که اگر رعایت نشود، موجب رد شدن دعاوی شما می گردد. از این جهت پیشنهاد می شود، از همان ابتدای امر، موضوع دعوی را به یک وکیل متبحر و باتجربه بسپارید . جهت مشاوره، با ما تماس بگیرید.

تماس با ما: 09127246413